ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ
...Բագինների լույսը մարած,
Խարխափելով ցուրտ խավարում,
ճամփա ընկանք խաչը վերցրած,
Ապավինած օտար աստծուն...
Աստվածներին մեր ուրացած,
Տաճարները թողած ավեր,
Այլոց մեղքը լու՜ռ շալակած՝
Խաչ բարձրացանք ազգովին մեր:
Ոչ աստվածը գթաց օտար,
Ոչ էլ որդին այդ աստծո,
Երկինք հառնած աղոթքն ազգիս,
Հասու չեղավ աստծուն անգո:
Խարխափելով այսքան դարեր
Խավարի մեջ ազգն իմ Հայկյան,
Այսօր արդեն հառնելով վեր,
Գենն է պեղում ԱՐԻԱԿԱՆ...
ՍՎԵՏԼԱՆԱ ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ
08.11.2008թ.
Բելգիա
Geen opmerkingen:
Een reactie posten