Հերթական նողկալի լուրերը Էջմիածնի տերտերների տաղտկալի որջից,
Նախ Էջմիածինը արդեն վաղուց Վաղարշապատ է կոչվում և ամեն ինչ է բացի սուրբ կոչվելուց, իսկ երկրորդ ոչ մի հանելուկել չկա, ինքս եմ եղել այնտեղ մի Եպիսկոպոսի միջնորդությամբ որնել ինձ պատմեց Եկեղեցի տակում գտնվող մեհյանի մասին, ինձ ուղղեկցող գիտնել մի երիտասարդ աղջիկ էր որը մանրամասն պատմեց որ 1950 թվերին Կաղողիկոս Վազգենի կողմից եկեղեցու վերանորոգումից հետո այն գաղտնի է պահել , լավ հասկանալով որ դա ազգաին արժեք է և սերունդներին հետագայում պետկ կգա, իսկ տերտեր սատանա Ասողիկը այնքան տականք է որ փորցում է այն թոնրա տան վերածել:

http://armeniasputnik.am/armenia/20161214/5779739/armenia-ejmiatsin-mayr-tajar-qahan.html

Մեհյան, թե՞ թոնիր. Էջմիածնի կառուցման վայրը` պատմության վկայությամբАрхив Эчмиадзина ՀԱՅԱՍՏԱՆ 08:14 14.12.2016(Թարմացված է 20:06 14.12.2016) Ստանալ կարճ հղումը68044 Ըստ 5–րդ դարի պատմիչների` առաջին քրիստոնեական եկեղեցիները կառուցվել են մեհյանների տեղում։ Մինչև այսօր մասնագետներ կան, որոնք համոզված են` Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինը նույնպես կառուցվել է մեհյանի տեղում։ Մայր Աթոռում հերքում են այս կարծիքը` վստահեցնելով, որ իրականությունն այլ երես ունի։ ԵՐԵՎԱՆ, 12 դեկտեմբերի — Sputnik, Գոհար Սարգսյան. Այն, որ Մայր Տաճարը կառուցվել է հեթանոսական Արտեմիս աստվածուհուն նվիրված մեհյանի տեղում, բացառում են Սուրբ Էջմիածնում։ Մայր Աթոռի Արխիվի և թանգարանների տնօրեն Տեր Ասողիկ քահանա Կարապետյանը շեշտում է` Տաճարը կառուցվել է աստվածային հայտնությամբ, ուրույն մի ճարտարապետական տիպով, որը հայ եկեղեցական ճարտարապետության ավանդն է քրիստոնեական քաղաքակրթության մեջ առհասարակ: Իսկ այն, ինչ 1950-ական թթ. պեղումների ժամանակ բացվել է Մայր Տաճարի Ավագ խորանի տակ, ոչ թե մեհյան է կամ հեթանոսական տաճարի մնացորդ, այլ՝ թոնիր, օջախ։ АРХИВ ЭЧМИАДЗИНА Մայր Տաճարի Ավագ խորանի տակ թոնիր կա «Ըստ հնագետների` այդ շինվածքը 2-3-րդ դարով թվագրվող թոնիր է։ Թե այն ինչ նպատակով է օգտագործվել, բնակարանի մա՞ս է կազմել, թե՞ աղյուսի թրծման վառարան, ուսումնասիրողները դեռ հստակ չեն կողմնորոշվել»,-ասաց Տեր Ասողիկ քահանա Կարապետյանը։ Մեկնաբանությունները, թե մեհյանի կործանման վայրում է կառուցվել Տաճարը, Տեր Ասողիկ քահանայի խոսքով, հակասում է պատմական վկայություններին։ Իսկ պատմությունը վկայում է, որ Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչը տեսիլք է ունեցել` Աստծո Միածին Որդին իջնելով երկնքից այն տեղն է ցույց տվել, որտեղ պետք է կառուցվեր Սուրբ Էջմիածնի Մայր Տաճարը։ «Ըստ Ագաթանգեղոս պատմիչի, երբ առավոտյան Լուսավորիչ Հայրապետը Տրդատ թագավորին պատմում է իր ունեցած տեսիլքի մասին՝ գալիս են և այդ տարածքը ցանկապատում, դուռ են դնում և փայտե խաչ կանգնեցնում, որպեսզի այնուհետև սկսեն Տաճարի կառուցումը»,- պատմեց Տեր Ասողիկ քահանա Կարապետյանը։ Քահանայի խոսքով` 4-րդ դարի սկզբին՝ Տաճարի կառուցման ժամանակ, այդ վայրում չի եղել մեհյան, Ագաթանգեղոսի պատմության մեջ չկա այդպիսի տեղեկություն: Սակայն, ինքնին, անառարկելի է, որ այդ տարածքում հնագիտական տարբեր շերտեր կան: Այսօր դեպի «պատմական թոնիր» տանող մուտքի դուռը բոլորի համար ու պարբերաբար բաց չէ։ Մուտքը հասանելի է հատուկ խմբերի համար`հնագետներ, պատմաբաններ, մշակութաբաններ, նրանք, ովքեր հետաքրքրված են պատությամբ, հնագիտությամբ։ АРХИВ ЭЧМИАДЗИНА Թոնիր Մայր Տաճարի Ավագ խորանի տակ «Քանի որ Ավագ խորանի ներքնահարկը նեղ է և անձուկ՝ անհարմարություն ունի բոլոր այցելուներին միաժամանակ ընդգրկելու, ուստի զգուշավորության ու անվտանգության հանգամանքներով պայմանավորված՝ այդ վայրի դուռը մշտապես բաց չենք պահում»,-ասաց Տեր Ասողիկ քահանա Կարապետյանը:

Read more: http://armeniasputnik.am/armenia/20161214/5779739/armenia-ejmiatsin-mayr-tajar-qahan.html

Անահիտ դիցուհու և բոլոր հայ դիցերի ամենահռչակավոր մեհյանները գտնվում էին Եկեղյաց գավառի Երիզա ավանում՝ Գայլ գետի մոտ և Եփրատի մերձակայքում Մեծ ու Փոքր Հայքերի միջև

Նախաքրիստոնեական Հայաստանում գործող բոլոր սրբավայրերը անխնա ավերվեցին և թալանվեցին քրիստոնեության ընդունումից հետո Գրիգոր Լուսավորչի և իր համախոհների ձեռքով: Գաղտնիք չէ, որ ավերված տաճարների վրա կառուցվեցին եկեղեցիներ, սակայն որքան էլ փորձեցին ոչնչացնել հայոց հնագույն հավատքի հիմքերը, միևնույն է, տաճարի հիմքերն իրենց մասին հիշեցնում են:

Անահիտ դիցուհու և բոլոր հայ դիցերի ամենահռչակավոր մեհյանները գտնվում էին Եկեղյաց գավառի Երիզա ավանում՝ Գայլ գետի մոտ և Եփրատի մերձակայքում Մեծ ու Փոքր Հայքերի միջև: Այստեղ Անահիտի աշտամունքը ու հանդիսությունները այնքան մեծ հռչակում ունեին, որ մինչև իսկ գավառը Անահտական կոչվեց, և երկիրն էլ ընծայվեց նրան ու քրմերին:

Հայտնի է, որ Անահիտին նվիրված ոսկեղեն մի կուռք է կանգնեցվել Երիզայում, որի համար Տրդատը Գրիգորին հրամայել է. «զի պսակս և թաւ ոստս ծառոց ՝ նուէրս տարցի բագնին Անահտական պատկերին»: Իսկ Գրիգորը ասում էր. «Զոր դուդ կոչես Մեծ Անահիտ Տիկին, լեալ իցե ն արդեօք մարդիք ոք յայնժամ երբեմն ժամանակի. Քանզի դիցապաշտ կախարդութեամբ զմարդիկն որ յայնժամ էին՝ ցնորիւք կերպս կերպս լինելով դիւացն, հաւանեցուցին զմեհեանս շինել և պատկերս կանգնել և երկիր պագանել, որ ոչ իսկ են» և այլն: Եվ 13 տարի անց Տրդատը ուրնում է և «զգաստացեալ զօրօքն՝ փշրէին զոսկի պատկերեն Անահտականաց դիցն, և ամենեւին զտեղին քանդեալ վատնէին, և զոսկին և զարծաթն աւար առեալ» և եկեղեցու սեփականությունը դարձրին ոչ միայն կուռքերը, այլև մեհյանին նվիրվածները:

Անանիա վարդապետը ասում է. «Օրհնեալ ես դու լուսանկար առագաստ, որ շքեղաճոխ նազանօք զօրացար ի վերայ պատկերացն դրօշելոց, և հարեալ խորտակեցեր զսնոտի պաճուճանս դիւանուէր և քաջապերճ պարծանաց Անահիտն տիկնոջ»:

Փոքր Հայքին սահմանակից Պոնտոսի Զելա ու Կոմանա քաղաքներում էլ կային Անահիտի մեծաժողով ուխտատեղիներ ու մեհյաններ (Ստրաբոն XII):

Եկեղյաց Երիզայում՝ Արմավիրում՝ հայոց հին մայրաքաղաքում, երևելի մի մեհյան կար, որտեղ Վահունի քրմերը Ապոլոնի անդրիի հետ միասին կանգնեցրին նաև Արտաշեսի բերած Արտեմիսի պղնձաձույլ, ոսկեզօծ արձանը, որը հետագայում Երվանդը այլ աստվածների արձանների հետ փոխադրեց Բագարան: Այդտեղից էլ նրա օրինավոր հաջորդը՝ Արտաշես Բ-ն, փոխադրեց Արտաշատ, որտեղ ընկավ Լուսավորիչի և Տրդատի կուռքաակործան ձեռքերի տակ: Դրանից առաջ Բարդուղիմեոս առաքյալը «մի խաչով կործանել էր Անձևացյաց երկրի Դարբնաց քարում կանգնեցված Անահիտի կուռքը և այդ խաչը կանգնեցրել էր այնտեղե:

Ծոփք գավառում հիշվում է Անահիտի աթոռ լեռը (կարծիք կա, որ այն ներկայումս Քեոշմեր է կոչվում): Այնտեղ 4-րդ դարի վերջում ճգնում էր Եպիփանոսը՝ ս. Դանիել ծերունու աշակերտը: Տարոնի հայոց ավանի Առաքելոց վանքի մոտերքում կա Տիրինկատար կամ Ծիրինկատար կոչվող բերդատեղին Տավրոս լեռներում՝ Արեգակնածագ բլուր կոչված տեղում, որտեղ կար Անահիտի մի պատկեր, որի մասին Գրիգորը գրում է. «Խորտակեցաք, և տոււաք զԲերդն Տիրինկատարի՝ իւր քաղաքովն և ամենայն սահմանօքն՝ ընծայ Ս. Առաքելոցն»: Ղ. Ալիշանը գրում է. «Տիկին-ի փոխարեն այստեղ ասված է Տիրին, ասել է թե՝ Տիրուհի հայոց: Սրա նման հին էտրուսկները ևս (որ համարվում են Հայաստանից գաղթած) իրենց Աստղիկ դիցուհուն կոչում էին Տուրան»:

Կարծիք կա, որ Աշտիշատի երկրորդ՝ Ոսկեմայր Ոսկեծին դիցի մեհյանը, որի բագինն է Ոսկեհատը, լինի Անահիտինը, թեև Սեմեոն վարդապետն այն համարում է Դեմետրինն ու Գիսանեինը:

Կեսարիայից վերադառնալիս Լուսավորիչը կործանում է նաև այս բագինն ու դրա վրայինը և այդտեղ կանգնեցնում առաջին եկեղեցին՝ տոնի օր սահմանելով սահմի ամսի յոթերորդ օրը (հոկտեմբերի 15):

Ըստ այդմ՝ Անահիտին նվիրված մեհյաններ կային Արտաշատում, Արմավիրում, Քաջարանում, Անահտաձորում, Աշտիշատում, Վասպուրականի Անձևացյաց գավառում, Սյունիքի Անատձոր վայրում, Տարոնի Քարքե լեռան վրա:

Նշվում է, որ Անահիտի գրեթե բոլոր մեհյանները վերածվել են Մարիամ աստվածածնին նվիրված եկեղեցիներ: Լուսավորիչը, վերցնելով Անահիտի պաշտամունքի գաղափարախոսությունը, Անահիտի հատկանիշները, այն վերագրել է Մարիամ աստվածածնին:

Անահիտի բոլոր տաճարներն ու արձաններն անխնա ոչնչացվել են: Հիշատակվում է նաև,  որ մ.թ.ա. 34 թվականին հռոմեացի զորավար Անտոնիոսը և նրա զինվորները ջարդել են Անահիտի Երիզայում գտնվող ոսկեձույլ արձանը և բեկորները միմյանց մեջ բաժանելով տարել Հռոմ:

Աղբյուրներ՝

Ղևոնդ Ալիշան, «Հայոց հին հավատքը կամ հեթանոսական կրոնը»

Ագաթանգեղոս, «Պատմություն Հայոց»

Հովիկ Ներսիսյան, «Հայագիտական Ուսումնասիրություններ»

Free Hampig Sassounian & Arsen Ardzrouni now !!

https://www.youtube.com/watch?v=ZCXNoHOW07I

Այստ տարվա ամենա լավ լուրը , բանտից ազատվել է իմ երազանքների տղամարդը

Այստ տարվա ամենա լավ լուրը ԱՄՆ­-ում ցմահ ազատազրկման դատապարտված Համբիկ Սասունյանին ներում է շնորհվել...Մնաց Ասեն Արծրունունել հրաշքով ազատեն 

ԱՄՆ կառավարությունը ներում է շնորհել Թուրքիայի նախկին գլխավոր հյուպատոս Քեմալ Արիքանին 1982 թվականին սպանելու մեղադրանքով դատապարտված Համբիկ Սասունյանին, ով 34 տարի 11 ամիս գտնվում էր ամերիկյան բանտում և դատապարտվել էր ցմահ ազատազրկման: Այդ մասին հաղորդում է Dailysabah.com­-ը:

Երկու անգամ՝ 2006 և 2010 թվականներին ԱՄՆ դատարանը մերժել էր Սասունյանի` ներում ստանալու խնդրանքը։

Սասունյանը եղել է Հայաստանի ազատագրության հայկական գաղտնի բանակի (ԱՍԱԼԱ) անդամ:

1982-­ին առավոտյան 9։40­-ին 19­-ամյա Համբիկը Լոս Անջելեսում, Ուիլշիր Բուլվարի և Կոմստոկ փողոցի խաչմերուկում համագործակցի հետ գնդակահարել էր Թուրքիայի հյուպատոս Քեմալ Արիկանին, երբ նրա ավտոմեքենան կանգնած էր կարմիր լույսի տակ։ Ձերբակալությունից հետո ԱՄՆ դատարանը նրան դատապարտել էր ցմահ ազատազրկման՝ առանց բողոքարկման իրավունքի։ Սասունյանը ծնվել է 1963­-ին։